Okula Kızakla Gittik Çok Eğlendik

Ankara'nın hava muhalefetinden herkesin haberi var. Dün sabah önce arabamızı uzun çabalar sonucu kar altından çıkardık sonra; oğluşla okul yoluna vurduk. Karlı ağaçları tarlaları gördükçe arkadaki koltuğunda çığlıklar atarak beni eğlendiren oğlumla Bilkent'e geldik. 

Kreşimiz Bilkent'in zirvesinde olduğundan belli bir yere kadar güzel tırmandık ama sonunda ben pes ettim, şöförlüğüme güvenirim ama arabama daha doğrusu 3. kışında olan lastiklerime güvenemedim. Kaydığımızı hissetmeye başlayınca arabamı oracıkta bıraktım. Çağan'ın bagajda bekleyen kızağını çıkardım. Hadi oğlum gidiyoruz deyip kuzuyu kızağa koyduğumda çok şaşkındı, kucağına da yedek kıyafetlerinin olduğu poşeti verdim. Okula doğru ben yürürken Çağan'ın kızakta kahkahalarını duyabiliyordum. Bir yandan bizim oğlan dana boyutuna geldiği için kucakta taşımaktan çok daha kolay olduğunu düşünüyor bir yandan da kahkahalarını dinliyordum. Çok değil 2 dk içinde okuldaydık, ama oğluş kızağı bırakmak istemiyordu. Kreşin kapısında geri dönelim kızağa binelim bakışıyla bacaklarıma sarıldı ama Annecim bak kızağını da öğretmenine veriyorum deyip o kızağın peşinden sınıfına giderken bende arabama doğru yola koyuldum. Akşam almaya gittiğimde kızağı sınıftan getirdiler, tüm gün onunla oynamışlar sanırım.